نشریه‌ای سراسر ویژۀ معرفی کتاب و نه هیچ‌چیز دیگر؛ نه مصاحبه و میزگرد، نه مقاله و یادداشت و گفتار و جستار، نه داستان کوتاه و شعر، نه نامه‌های کوتاه و بلند به سردبیر و نه حتی نقد و بررسی، یا تحلیل و واکاوی و کالبدشکافی متن؛ هیچ‌کدام، نشریه‌ای مختصِ معرفیِ کتاب می‌خواستم. بیست سال پیش در پی‌اش بودم. نشد. برآمد برین روزگاری دراز. ذهن من در این سال‌ها مثلِ گلِ قهر و آشتی از نقشِ این خواستن پر و خالی می‌شد و چنین بود تا شمعِ گردان‌سپهر، دگرگونه‌تر شد به آیین و چهر و رود سرگرفت، جاری شد و پیش رفت تا بدین‌جا رسید.
اگرچه در یک رود دوبار نمی‌توان پا گذاشت و رودِ سال‌ها پیش و رودِ اکنون یکی نمی‌توانند بود، اما از نظر موضوع و مضمون، و از منظرِ خواست و انگیزۀ درونی، آن رودی که نشد و این که شد، یکی‌اند.
رود نشریه‌ای است مختصّ معرفی کتاب (Book Review)؛ شامل معرفیِ جدیدترین کتاب‌های منتشرشده، نه‌چندان جدیدها و کتاب‌های همیشه خواندنی و ماندنی که روزی بالاخره باید خواندشان. معرفی کتاب در بخش‌های متفاوت، به شکل‌های مختلف و با تمهیدهای گوناگون شاخه‌های نه‌گانه رود را می‌سازد: رودساز کلام آغاز است. رودک به معرفی کتاب‌های 80 کلمه‌ای، 150 و 220 کلمه‌ای اختصاص یافته است. رودآورد کتاب‌های منتشرشده در سال جاری را معرفی می‌کند و رودسنگ کتاب‌های سال‌های پیش را، که البته موجود هستند و مهم و درخورِ خوانده‌شدن. دورود به معرفی کتاب‌های پرفروش و کم‌فروش می‌پردازد(البته کم‌فروش به‌گونۀ صفت فاعلی رایج است و در اینجا به قیاس پرفروش در معنی صفت مفعولی به کار رفته است). رودبار کارنامۀ قلمی متن‌آفرین است که هر شماره به کتاب‌های یک نویسنده/ مترجم/ شاعر اختصاص خواهد داشت. رودخانه معرفی کتابی است که هر ایرانی باید بخواند. در رودارود یک در میان به روایت ناشران کتاب و به بازخوانیِ معرفی‌کتاب‌های منتشرشده در نشریات قدیم می‌پردازیم. رودخوان، آخرین شاخۀ رود، به مسئلۀ خواندن می‌پردازد، به آداب و آیین کتاب خواندن و عوالم و احوال آن، به اینکه چگونه بخوانیم.